حسن یوسف

شهادت سردار عزیز حاج قاسم سلیمانی روز‌های سختی برای همه مردم ایران رقم زد. در این بین همه دنبال راهی بودند برای ادای دین وکم کردن از داغی که بر دل‌هاشان مانده بود. مجموعه «روایتخانه» هم از این قاعده بیرون نبودند. اهالی روایت خانه تنها بضاعتشان کلمات بود و با همین بضاعت باید به میدان می‌آمدند. دور هم نشستند و از حاج قاسم گفتند. از آنچه می‌دانستند وآنچه کمتر از او دیده بودند. قلم زدند و«حسن یوسف» را خلق کردند.

گزیده کتاب حسن یوسف:

- همینطور که کتري را زیر شیر آب گرفته ام تا پر شود با خودم تکرار میکنم که فقط بحث و دعوا نه! حرفهایت را بهش بزن اما ناراحتش نکن.انگار صداي مامان را توي ذهنم میشنوم که میگوید،اگه از تو دل بکنه کجا بره؟برادري کن واسش. من و حامد خیلی باهم تفاوت داریم.اما نه آنقدري که نتوانم برادري کنم. کتري را روي شعله میگذارم و برمیگردم،هنوز پاي لپتاپ ننشسته ام که صداي آیفون بلند میشود. ایفون را میزنم و همانجا پاي در می ایستم تا حامد بیاید. وقتی توي پاگرد پله میبینمش که کوله اش را از روي شانه اش برمیدارد و توي دستش میگیرد.بغلش میکنم و میگویم چه عجب! هنوز توي بغل همدیگر هستیم که ازش میپرسم؟ کرید؟و حامد میگوید یه مدل دیگه ش! تعارف نمیکنم و میگویم :بوي قبلی بهتر نبود؟ انگار برایش مهم نباش میگوید: این جدیدتر بود. حالا که حامد نشسته و من روبه رویش ایستاده ام که شکلات تعارف کنم میبینم که دسته هاي سبیلش بلندتر شده، حرف هاي مادرم توي سرم میچرخد که برادري کن واسش و براي همین بهش نمیگویم اگر آقاجون زنده بود به اینها میگفت دسته فرغون!