مرگ تدریجی یک سهراب

گزیدۀ متن

یکی داستان است پر آب چشم   دل نازک از گیتی آید به خشم آن سال، سال سختی بود. سهراب، فرزند دردانۀ رستم، بعد از سه سال درس خواندن و قبول نشدن، به پدر قول داده بود که اگر نتواند امسال در آزمون سراسری دانشگاه‌ها قبول شود، بر حکم پدر گردن نهاده، به جنگ با وی برود و پدر، در اقدامی غافل‌گیرانه او را به هلاکت رساند، تا ننگ دانشگاه نرفتن پسر فراموش گردد. رستم نیز هرآنچه داشت و نداشت را بفروخت تا سهراب در موسسۀ کنکوردانانِ رو به دانشگاه ثبت‌نام کند و کتاب تست بخرد و انبار کند. ماه‌ها بگذشت و سهراب سخت مشغول خواندن بود... تهمینه مادرش، همیشه نگران بود. دودلی در دل رستم غوغا می‌کرد؛ چه کند؟! او که تاب و تحمل دوری فرزند ندارد، چگونه بر وی تیغ کشد و او را به هلاکت برساند؟! از طرفی هم رستم کسی نبود که از سخنش بازگردد. رستم در این کشمکش بود و سهراب نه از ترس جان که از فرط علاقه به علم‌آموزی و دانش‌اندوزی، کمر همت بسته بود تا روز آزمون...