برخی از اتفاقات وجود دارند که برای اولین بار روایت می‌شوند؛ روایت‌هایی که در دل هر یک از آن‌ها ماجراهای گوناگونی نهفته است. واژه "اطلاعاتی" به نظر عجیب می‌آید، درست است؟ حالا در کتابی که می‌خواهم معرفی کنم، فردی وجود دارد که با افتخار می‌گوید: "من اطلاعاتی بودم." بنابراین، شنیدن خاطرات او بسیار جذاب خواهد بود.

پویش مطالعاتی زخم زیتون با محوریت کتاب «ماهی‌ها به دریا برمی‌گردند» توسط نشر شهید کاظمی آغاز شد.

به بهانه ی سالگرد شهادت شهید محمد عبدی آنها که دغدغه ی "بچه های مردم" را دارند، محمد عبدی را خوب می‌شناسند. محمدعبدی، مربی و معلم و برادر و  دلسوز نوجوان و جوان بود. عمر کوتاه و پر مخاطره ی او بر سر تربیت نسلی گذشت که قرار است در آینده بسیار نزدیک، علمدار عرصه فرهنگ و تربیت این انقلاب باشند. و البته امروز، شاگردان او در عرصه های مختلف اجرایی و علمی و تربیتی به لطف خدا خوب می درخشند.

«آبی آتشین» با قرار دادن مردم عادی در دل رود غرّان حوادث در دورانی تاریخی، آن‌ها را به لحظاتی مشهور در تاریخ ما نزدیک می‌کند، و افکار، باورها، آرمان‌ها و‌ نیز ترس‌ها و تردیدهای این انسان‌ها را برای ما تصویر می‌کند.

انسان از نخستین روزهای حیات خود بر زمین به طور طبیعی با برخی عناصر مهمی مانند آب و خاک آشنا شد. بعدها دانشمندان آب، خاک، هوا و آتش را عناصر چهارگانه مادی در امور طبیعی دانستند. اما انسان‌ها مخصوصاً در مناطقی که دچار کم آبی بود قدر و ارزش آب را بهتر و بیشتر درک کردند و حتی در برخی آیین‌ها برای ارزش‌گذاری به آب، معابدی با عناوینی چون آناهیتا بر پا شد.

در هجدهمین پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت با محوریت حماسه‌ مجاهدت مقنّی‌های یزدی، تقریظ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بر کتاب «معبد زیرزمینی»، رمانی برگرفته از زندگی شهید «غلام‌حسین رعیت رکن‌آبادی» صبح امروز (پنج‌شنبه) با حضور دکتر محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی در روستای رکن‌آباد میبد یزد منتشر شد.متن تقریظ رهبر انقلاب اسلامی بر این کتاب به شرح زیر است:

کتاب «من اطلاعاتی بودم» نوشته مرضیه ولدبیگی شامل خاطرات افسر اطلاعاتی علی مهدوی توسط انتشارات شهید کاظمی به چاپ دوم رسید.

وزارت اطلاعات هیچ سندی در اختیار ما قرار نداد، در حالی که خیلی دوست داشتیم تا گزارشاتی را که آقای مهدوی حین ضبط در موردشان حرف می‌زدند، به عنوان سند ارائه بدهیم.

وقتی کتاب را می‌خواندم، با خود گفتم: تو را به‌جای "ام‌علا" باید "جبل‌الصبر" بنامم. صبوری‌ات تلنگری بود بر بی‌صبری من. چه زیبا توانستی اکبرت را، همانند مولایت، فدای این راه کنی و برادر رشیدی را که هیبتش زبانزد همه بود، در این مسیر قربانی کنی!