تفحص

گزیدۀ متن

در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم:

تانک‌های پولادین وحشتناک، که از بدو پیروزی انقلاب ‌اسلامی، با احساس خطر رهبران حزب بعث عراق استارت خورده و روشن شده‌اند، بر سرعت خود می‌افزایند؛ سیم‌های خاردار و میله‌های مرزی را زیر شنی خود له می‌کنند و به‌طرف روستاها و شهرها هجوم می‌آورند. هواپیماها که از ماه‌ها پیش حریم هوایی حکومت نوپای جمهوری اسلامی ایران را آلوده کرده‌اند، این‌بار درحالی‌که بمب‌ها و راکت‌های مرگ با خود حمل می‌کنند، به تهران و دیگر شهرها حمله می‌کنند. مردم که باور جنگ را ندارند، هراسان می‌گریزند. در ذهن عشایر عرب‌زبان جنوب نمی‌گنجد که حکومت عراق، به بهانۀ الحاق خوزستان به خاک عراق، دست به چنین حملۀ جنایتکارانه‌ای زده باشد. گلوله‌های تانک، خمپاره و «خمسه‌خمسه» عرب و عجم نمی‌شناسند؛ سقف خانه‌ها را بر سر ساکنان ویران می‌کنند. سربازان جنایت‌پیشه می‌آیند تا بر روی تلی از کشتگان، «سوسنگرد» را «خفّاجیه»، «اهواز» را «الاحواز»، «آبادان» را «عَبّادان»، «خرمشهر» را «مُحَمّرة» و «خوزستان» را «عربستان» بنامند. دشمن که نیروی آن‌چنانی دربرابر خود نمی‌بیند، برخلاف رویای تصرّف سه‌روزۀ تهران، بیش از چهل روز پشت دیوار شهرها می‌ماند. سرانجام تصاویر نحس صدام عفلقی، بر دیوارهای سرخ از خون خرمشهر، سوسنگرد، بستان، هویزه، قصرشیرین، سومار، نفت‌شهر و مهران نقش می‌بندد. سردار قادسیه شادمان می‌خندد.