دوستت دارم دمشق

گزیدۀ متن کتاب دوستت دارم دمشق:

صدای زنگ پیامک ابوذر بلند شد. موبایل را از جیب شلوار جینش بیرون کشید. بازهم همان پیام‌های همیشگی از شمار‌ه‌های ناشناس: ای شیردلان و شیرصفتان و ‌ای برادران از راهِ روح‌های صادق پیروی کنید، چرا‌که راهی دیگر برای رستگاری امت مظلوم وجود ندارد... بلافاصله پیامک دوم رسید: خلافت از شما می‌خواهد که به صف مبارزه‌کنندگان درآیید و برای بقای دولت اسلامی به‌پا خیزید... بشتابید به‌سوی بهشتی که پهنایش از زمین تا آسمان است. می‌خواست در جواب پیامک بنویسد: بهشت؟ بهشت خود دمشق بود! دمشق قبل از درگیری... دمشق قبل از ورود داعش. بهشت خندۀ کودکان دمشق بود. اما نتوانست. با مشت به در مغازه کوبید. بیرون مغازه رفت و عربده کشید. تفنگش را به‌سمت آسمان گرفت و به یوقفه شلیک کرد. پوکه‌های تیر روی زمین می‌ریخت. گنجشک‌ها از روی زمین پر کشیدند. بچه‌ها همه دست از کار کشیدند و خیره نگاهش کردند. عمو عمران بیرون آمد. نگاهش کرد. حرفی نداشت که بزند. بوی نان سوخته همه‌جا را گرفت. احمد و عماد چند بسته نان را برداشتند و دویدند. هنوز چند قدمی برنداشته بودند که صدای قِل خوردن یک بشکه در کوچه پیچید. ابوذر بلند شد، تفنگش را مسلح کرد. پسرهای دیگر نان‌ها را توی دست گرفتند و بلند شدند. نگاه همه به ته کوچه بود.