معرکه عشق و خون

گزیدۀ متن

تو مهمان دمشق بودی و من همراه عشق. مگر نگفتی به عشق دمشق، مشق عشق می‌نویسی و برایم می‌فرستی؟ پس چرا این‌همه چشم‌به‌راه گذاشتی کربلایی؟ کربلا نرفته، رفته بودی دَمِ عشق و کربلایی شده بودی حبیب من! حلقه و ساعتت را که به دستم دادند، عین آتشی بود که کف دستم گذاشتند. یادت هست حلقه‌ها را پشت شیشۀ طلافروشی به هم نشان دادیم. هر روز نگاهشان کردیم تا قوارۀ انگشتمان بشود؟ یادت هست لباس عروس و داماد را نشان کردیم و آن‌قدر از ویترین مزون نگاهشان کردیم تا قوارۀ تنمان شود؟ یادت هست ساعت‌ها را به مچ دست هم بستیم تا باهم ثانیه‌های مشترکمان را بشماریم؟ یادت هست تنها رفتی و ساعت من خواب ماند و دیگر ثانیه‌های تنهایی را دور سرش، دوره نکرد؟ حالا بی تو، زمان ایستاده است. زینت دیگر پیر نمی‌شود. زینت در این حال‌وهوای عاشورایی، تنها دور حجلۀ تو می‌گردد.