تاتیک

گزیدۀ متن کتاب تاتیک:

تاتیک! یک لحظه چیزی به ذهنم رسید و گفتم: «بچه‌ها ببینید تاتیکتان منتظر است. بروید. جان تاتیکتان بروید.» باورت نمی‌شود، تاتیک باور کن به همان لحظاتی که ما گرسنه بودیم و تو مقابل شماسل مریم عذرا می‌ایستادی و صلیب می‌کشیدی و قطره قطره اشک می‌ریختی تا معجزه‌ای برسد و کسی از راه بیاید و نذری بیاورد و ما را سیر کنی، به همۀ آن لحظاتی که تو مروارید مروارید اشک می‌ریختی، دویدند طرف مادرشان، بی‌آنکه حتی ذره‌ای از سم‌های کوچکشان خاک بلند شود. رفتند پی مادرشان، مادرشان آن‌ها را با پوزه‌اش برگرداند و رفتند. من که شک دارم آن آهو مادرشان بوده باشد. به‌حتم تاتیکشان بوده؛ چون انگار مثل من کلمۀ مادر را نمی‌فهمیدند و اسم تاتیک را شناختند. آخ تاتیک! نمی‌دانی وقتی که در یک حصار دو چشم آهو نگاهت کند چه کیفی دارد ...