پیغامبر پیغمبر

گزیده متن پیغامبر پیغمبر:

در زمان عدم حضور رسولان الهی، مبلّغان دینی که محتوای دین را به گوش مردم می‌رسانند، رسول و رساننده‌ی دین الهی به شمار می‌آیند و خداوند به واسطه این مبلّغان، حجت را بر مردم تمام می‌کند. حضرت استاد آیت‌الله جوادی‌آملی(دامت برکاته) در تفسیر آیه: «کلَّمَا أُلْقِی فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَ لَمْ یأْتِکمْ نَذِیرٌ» می‌فرمودند: مراد از «نذیر»، مطلق مبلّغان الهی‌اند که در اقصی نقاط عالَم به تبلیغ دین می‌پردازند. لذا می‌توان اینگونه برداشت کرد که طلبه، نوعی از شأن رسالت را به اندازه سعه وجودی خود برخودار است. نگاه مردم به طلّاب به‌گونه‌ای است که اعمال و رفتار آن‌ها را ملاک دین و دینداری می‌دانند و طلّاب و روحانیون را به عنوان شاخص عملی دین می‌شناسند. همین نگاه مردم، جایگاه مهم طلبه را نشان می‌دهد؛ به‌گونه‌ای که گویا طلبه، رسولی الهی است و دین خداوند در او تجلی یافته است. لذا با وجود چنین دیدی نوع رفتار طلبه بسیار مهم است؛ زیرا باید به‌گونه‌ای رفتار داشته باشد که مردم صفا و خلوص را از اعمال و رفتار او دریابند.