جنگ جنگ تا نابودی

طبیعی است که مجموعۀ این کتاب‌ها علاوه بر اهداف فوق، به صورت طبیعی به ایجاد تصویری دقیق‌تر از تاریخ معاصر منطقه و فهم ریشه‌های تحولات سیاسی و فرهنگی منطقه‌ای (و حتی جهانی) کمک خواهد کرد.

نزار الخزرجی در سال 1938 [1317 شمسی]، در شهر بعقوبه در استان دیالۀ عراق، در یک خانوادهٔ اهل سنت به دنیا آمد. وی تحصیلات نظامی خود را در دانشگاه علوم نظامی «سنت هرست» انگلستان به پایان رساند. در همان ماه‌های ابتدای جنگ تحمیلی برای همکاری با ارتش به بغداد فراخوانده شد و نقش مهمی را به عهده گرفت. وی به عضویت «کمیتهٔ نظارت بر جنگ» درآمد و پس از چندی رئیس این کمیته شد. تهیهٔ طرح‌ها، نقشه‌های جنگی و مانور‌های نظامی و تهیهٔ گزارش از وضعیت لشکر‌ها همه زیر نظر او انجام می‌گرفت.

زمانی که نیرو‌های ایرانی مناطق وسیعی از شمال عراق را در چند عملیات از جمله عملیات «مسلم بن عقیل» آزاد کردند، ژنرال نزار خشن‌ترین اقدامات را علیه نیرو‌های ما به کار گرفت. او در نبرد «پنجوین» به فرمانده تیپ 451، دستور داد بیست نفر از اسیران ایرانی که جزء سپاه پاسداران هستند باید کشته شوند. اسیران مجروح هم به دستور او زنده زنده دفن شدند.

در سال 1987 [1366]، الخزرجی به فرماندهی سپاه اول ارتش عراق منصوب شد. در این زمان تعداد افرادی که تحت امر او کار می‌کردند به یک میلیون نفر می‌رسید. از همان ماه‌های ابتدای جنگ تحمیلی نقش مهمی را بر عهده گرفت، آن چنان مهم که به پیشنهاد او برای تغییر استراتژی رویارویی با ایران، عملاً جنگ متوقف شد.

در این مدت توانست به این سپاه سر و سامان دهد و بعضی از مناطقی که در دست نیرو‌های ما بود از جمله: قله‌گردمند، دربندیخان، کوه‌های سیدصادق و تپه سلطان را بازپس بگیرد. پیش از پایان جنگ تحمیلی، در تاریخ 1 مارس 1988 [11 اسفند 1366] وی از طرف صدام طی حکمی به عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش منصوب و دو سال بعد یعنی در تاریخ 19 سپتامبر 1990 [28 شهریور 1369] مشاور نظامی صدام شد. خزرجی در مارس 1996 از نظام جدا شد. او ابتدا از استان موصل به کردستان رفت و از آنجا با یک فروند هواپیمای آمریکایی به اردن گریخت.

کتاب «جنگ جنگ تا نابودی» ترجمۀ کامل گفتگوی غسان شربل، روزنامه‌نگار مطرح جهان عرب با این ژنرال عراقی در سال 2002 است، که در روزنامهٔ الحیات منتشر گردید. اهمیت این مصاحبه در نگاه دیگرگونه و از زاویهٔ دید دشمن به جنگ و مسائل عراق می‌باشد. مطرح شدن روابط پشت‌پردهٔ صدام با نظامیان و ارتش بعث می‌تواند برای هر خواننده‌ای جالب توجه باشد.