معرفی آخرین روز جنگ؛ مردمی که در طول ۳۳ روز جنگ نابرابر به خدا توکل کردند

در مورد جنگ ۳۳ روزه اثری که از نگاه زنانه و از میانه جنگ نوشته شده باشد نداریم؛ در حالی که اگر پیروزی بزرگی در جنگ ۳۳ روزه به دست آمد، اگر شکست اسرائیل در این جنگ حاصل شد، تنها سهم مردان نیست. همسران و مادران و فرزندانی که در این جنگ ایستادگی کردند و با قلبی محکم عزیزان خود را به میدان جنگ فرستادند هم در این پیروزی سهیم‌اند.

جنگ همیشه از وسط میدان جنگ شروع نمی‌شود. جنگ گاهی از وسط خانه یک رزمنده و در وقت خداحافظی با عزیزانش شروع می‌شود و این کتاب دقیقا همین نکته را به ما یادآور می‌شود.

روایت کتاب؛ روایت زندگی یک مادر باردار در وسط جنگ و محاصره و اتفاقاتی که برای این مادر و کل روستا می‌افتد است. تلاش این مادر برای عبور از سختی‌ها، مشکلات جنگ، احتمال زایمان، تنهایی و مرگ و در عین حال میزان توکل و ایمان به خدا خواننده را با خود تا جایی همراه می‌کند که به یک درک روشن از عظمت مقاومت و ایستادگی در جنگ ۳۳ روزه و اهمیت این پیروزی خواهد رسید. یعنی این خاطرات می‌تواند خواننده را از خواندن بسیاری از کتاب‌های تحلیلی، دانشگاهی و پایان نامه جهت شناخت جنگ ۳۳ روزه بی نیاز کند.

شرایط جنگی شرایط ساده­ای نیست. به خصوص جنگی مانند جنگ ۳۳ روزه که تعداد کمی از رزمندگان در مقابل دشمن مسلح ایستاده بودند. پس به‌طور طبیعی نگاه زنانه در این جنگ یعنی روایت درد جدایی از همسری که نمی‌دانی بر می‌گردد یا نه، خانواده‌ای که آواره شده و خبری از آنها نیست، نداشتن امکانات اولیه مثل برق، آب، نان و حتی تلفن، بی­خبری در وسط میدان جنگ، انتظار هر لحظه مرگ و ویران شدن خانه با جنگنده‌های اسرائیلی؛ از طرفی قهرمان داستان باردار است و هر لحظه در بدترین شرایط امکان زایمان و مرگ قرار دارد با این حال با وجود تمام این رنج، سختی و دردها شاهد اعتماد عجیب آنها به خدا هستیم. اعتماد به اینکه خدا در بدترین شرایط در کنار آنهاست و آنها را تنها نمی‌گذارد.

در این کتاب درد و رنج به‌واسطه ماهیت طبیعی جنگ وجود دارد؛ اما ناامیدی هرگز و پایان این جنگ یکی از شیرین‌ترین پایان­هاست؛ پایانی که همراه با پیروزی است.

این کتاب اگرچه کتاب جنگ است. اما تفاوت‌هایی با زندگی عادی مردم دارد. برای مثال سه مسأله در جریان این کتاب بسیار پررنگ است: ابتدا اینکه مردمی که از جنوب لبنان رفته بودند تا در زمان جنگ خود را به جای امنی برسانند، درهای مغازه‌ها و منازل خود را باز گذاشته بودند تا مردمی که در روستاها و شهرها باقی ماندند و رزمندگان مقاومت بتوانند استفاده کنند. دوم اینکه این مردم وقتی بعد از جنگ باز می‌گشتند، علیرغم شدت حجم ویرانی غمی در چهره نداشتند و در حالی باز می‌گشتند که از نتیجه پیروزی جنگ خوشحال بودند. نکته سوم نیز که بسیار جذاب و پررنگ بود، اعتقاد عجیب مردم به این بود که خداوند در کنار ماست و و به او توکل می‌کنیم. افراد ممکن است در زمان سختی لغزش داشته باشند، اما اعتماد مردم در شرایط جنگ ۳۳ روزه و محاصره اسرائیل به خدا بسیار برجسته بود و شاید همین نکته در نتیجه به پیروزی تبدیل شده است.