دال بر

فائزه، شخصیت اصلی «دال بُر» است. «دال بُر» ی که قصه و افسانه و ساخته و پرداخته‌ی ذهن نیست. روزهایی از کودکی تا امروزِ دختری‌ست که مثل همه‌ی فرزندان آدم، هیچ حق انتخابی برای برگزیدن پدر و مادر خود نداشته. پدر و مادر فائزه، از بد حادثه، پدر و مادر مهربانِ قصه‌ها نبودند. هرکدام با دیگری اختلاف داشتند. اختلافاتی که کم‌کمک بالا گرفت. فائزه شاید مثل همه‌ی ماها در موقعیت‌های سختی که قرار می‌گیرد، مجبور به انتخاب است. «آن»ِ فائزه، انتخاب‌هایی نیست که ناچارا وسط زندگی‌اش، درست یا غلط انجامشان می‌دهد، بلکه لحظاتی‌ست که با عواقب انتخاب روبه‌رو می‌شود و پای آن‌ها می‌ایستد. تنها ویژگی‌ای که قهرمانِ دالبر -اگر واقعا بتوان اسمش را قهرمان گذاشت- را سر پا نگه داشته، دویدن‌های مکرر بعد از هربار زمین خوردن است. فائزه‌ی قدرت‌مندی که قدرتش از آسمان‌ها یا ژن خوبش نیامده. سال‌ها با ضعف‌ها دست و پنجه نرم کرده تا به دستش آورده. فائزه، شاید واقعا یک قهرمان باشد...