راز سربند

گزیده متن کتاب راز سربند:

خاک‌ها کنار رفت. همان شلوار سپاه و پیراهن کار، همان قد بلند. هرچند صورتش مشخص نبود؛ اما با مشخصاتی که داشتند مو نمی‌زد. بغض محمد زودتر از همه ترکید. رضا خاک‌ها را در مشتش فشرد. اکبر چانه‌اش لرزید؛ اما بغضش را قورت داد. خودش بود، شک نداشت. آذرنگ جلوی رویشان بود. آسمانی زیر خاک. بچه‌ها تابوت آوردند. اکبر لب‌های خشکش را روی‌ هم فشرد و از این خشکی آتش گرفت. از دلش گذشت در گرمای مرداد، آن روز عملیات، آذرنگ طعم آب را چشیده ‌یا نه؟ پیکر آذرنگ را گذاشتند درون تابوت. صدای هق‌هق محمد، گرمای سر ظهر، پلاکی که رضا با الک کردن خاک‌ها پیدا کرده بود، همه و همه غربت بی‌اندازه‌ای در فضا تزریق می‌کرد. هیچ‌کس در حال خودش نبود. اکبر خاک‌ها را کنار می‌زد شاید چیزی جا مانده بود؛ استخوانی، دفترچه‌ای... مادر آذرنگ جوان رعنایش را فرستاده بود و حالا مشتی خاک و لباس و استخوان و پلاک تحویل می‌گرفت. مگر می‌توانست بی‌خیال این بچه‌ها باشد؟ مگر می‌شد فراموششان کند و بچسبد به زندگی؟ عراق هنوز هم مانع تفحصشان می‌شد.