نگاهی انتقادی به کتاب «تو زودتر بکش» بی پروایی در توجیه آدم کشی‌

از سوی دیگر، تا زمانی که روایت طرف مقابل بررسی نشده، گاهی در ذهن مخاطب عام ممکن است برخی شبهه ها ایجاد شود. اما وقتی روایت خود «آن‌ها» بدون دخل و تصرف عرضه شود، عیار استدلال‌های جبهه دشمن و شیوه عملکردشان به وضوح پیش چشم همه مخاطبین قرار خواهد گرفت. شاید برای اثبات حقانیت حرف‌هایی که تابه‌حال از سوی جبهه خودی گفته شده، هیچ راهی ساده‌تر از عرضه استدلال‌ها و روایت جبهه مقابل نباشد.

کتاب «تو زودتر بکش» در سه مجلد، توسط یکی از سرشناس‌ترین نویسندگان به اصطلاح «اسرائیلی-انگلیسی» به نام رونین برگمن نوشته شده است. رونین برگمن، روزنامه‌نگار، نویسنده و از تحلیل‌گران برجسته امور نظامی و امنیتی رژیم اسرائیل و نویسنده ارشد امور امنیتی در روزنامه یدیعوت آحارونوت است. او که در تل‌آویو ساکن است، در سال ۲۰۰۸ کتابی تحت عنوان «جنگ پنهان اسرائیل در ایران» نوشت؛ اما شهرت او نه از این کتاب بلکه از کتاب دیگری تحت عنوان «تو زودتر بکُش» است که نسخه انگلیسی آن در سال ۲۰۱۸ توسط انتشارات «رندوم هاوس» در آمریکا چاپ شد. این کتاب بعدا توسط «وحید خضاب» در سه جلد به زبان فارسی ترجمه شد که از سال ۱۳۹۹ خورشیدی تاکنون به ترتیب در انتشارات «کاظمی» تهران به چاپ رسیده است.

«تو زودتر بکش» روایت نیروهای عملیاتی و اطلاعاتی رژیم اسرائیل از ۶۰ سال ترورهای موساد از ترور مبارزان فلسطینی تا ترور عماد مغنیه و دانشمندان هسته‌ای و موشکی ایران است. این مجموعه سه جلدی که جلد چهارم آن در دست چاپ است، آخرین اثر تحقیقی برگمن است. کتاب، روایتی اسرائیلی از پیش‌زمینه‌ها و روند تشکیل سازمان‌های اطلاعاتی این رژیم از جمله موساد است. در این میان، محتوای کتاب بیش از هر چیزی بر قتل‌های فراقانونی یا قتل‌های هدفمند از سوی رژیم اسرائیل تمرکز دارد.

برگمن برای به دست آوردن تصویری از سیر و عملکرد این دستگاه‌ها، هزاران سند (که برخی از آن‌ها محرمانه بوده و به‌صورت غیرقانونی در اختیار او قرار گرفته) و تعداد بی‌شماری کتاب و مقاله را بررسی کرده است؛ اما اهمیت بیشتر این کتاب به صدها مصاحبه اختصاصی نویسنده با کسانی برمی‌گردد که خود به‌طور مستقیم در این سازمان‌ها یا در وقایع مورد اشاره در کتاب حضور داشته‌اند و رتبه سازمانی یا عملیاتی برخی از آن‌ها نیز در بالاترین سطح بوده و همین اطلاعات آن‌ها را به معنای دقیق کلمه «دست اول» کرده است. در حقیقت نویسنده با افرادی گفت‌وگو کرده که در ترور نقش داشته‌اند و به این کار خود اعتراف کرده‌اند. البته ممکن است بزرگنمایی هم کرده و خواسته باشند از خودشان قهرمان‌سازی کنند که در روایت طرف مقابل طبیعی است.

کتاب در نگاه اول پر از اسامی و تاریخچه است، ولی هرچه مخاطب جلوتر می‌رود، با توجه به اینکه نویسنده اسرائیلی است و تا حدودی جانبدارانه کتاب را نوشته است، حقایق زیادی از جنایت‌های رژیم اسرائیل مشخص می‌شود. این‌که ایده تشکیل دولت اسرائیل خیلی قبل‌تر از نسل‌کشی یهودیان در جنگ جهانی دوم پیگیری می‌شده و صهیونیست‌ها برای اجرای هدفشان خشونت زیادی نشان دادند؛ از ترور مقامات انگلیسی و سازمان ملل و کشورهای عربی گرفته تا حتی برخی یهودیانی که با روش و عقایدشان مخالف بودند.

از دیگر ویژگی‌های مهم این اثر، برگرفتن آن از مصاحبه‌های اختصاصی نویسنده با کارکنان این سازمان (از پایین‌رده تا بالاترین سطوح) است که بدون واسطه و بی‌پرده بیان شده است. این نویسنده سابقه طولانی در نگارش کتاب‌هایی با موضوعات این‌چنینی دارد و جزو کارشناسانی است که در حوزه مستند هم از او استفاده می‌کنند. چون شخصیت شناخته‌شده‌ای دارد، توانسته با تعداد زیادی از نیروهای عملیاتی موساد، فرماندهان یا در برخی موارد با رئیس کل موساد ارتباط برقرار کند و مصاحبه بگیرد و در این مصاحبه گرفتن‌ها توانسته تعدادی از اسناد مربوط به عملیات‌های موساد را به دست آورد.

همان‌طور که خودش هم در کتاب تصریح کرده، با توجه به اینکه این اقدام قانونی نبوده و در رژیم صهیونیستی نیز قانونی وجود دارد با عنوان «قانون سانسور نظامی» و مواردی که به موضوعات امنیتی و نظامی مربوط باشد باید به نهاد خاصی ارائه شود و آن‌ها اجازه انتشار دهند، به همین دلیل کتاب در اسرائیل منتشر نشده و در آمریکا منتشر شده و ذیل قانون رژیم صهیونیستی نبوده و کتاب در اصل منبع خارجی محسوب می‌شود.

نکته مهم دیگر درباره این کتاب این است که به بهترین وجه با اسناد و خاطرات و به‌صورت متقن بحث تروریست دولتی اسرائیل را ثابت کرده که به‌طور رسمی نهادهای حاکمیتی این رژیم چگونه از ترور برای اهدافشان استفاده می‌کنند، آن هم نه در قالب یک یا چند مورد اندک، بلکه قبل از تشکیل دولت رسمی تا امروز را بیان می‌کند. رژیم اسرائیل سعی دارد در سطح جهان خودش را بزرگ‌ترین قربانی تروریست مطرح کند، البته با توجه به رسانه‌های زیاد و تبلیغاتی که می‌کند در این جهت حرکت کرده اما این کتاب به ‌خوبی نشان می‌دهد که خود اسرائیلی‌ها اذعان دارند که تروریست هستند.

همچنین این کتاب نشان می‌دهد صهیونیست‌ها اگر ضربه بخورند کوتاه نمی‌آیند و هر طور شده انتقام می‌گیرند. درست است طرف باطل هستند، ولی اگر جایی ضربه‌ای خورده‌اند، سعی کرده‌اند انتقامش را بگیرند و طرف مقابل را متحمل هزینه‌ای کنند و این نشان می‌دهد که باید از دشمن این درس را بگیریم.

از دیگر نکات جالب کتاب این است که نویسنده کتاب و تک‌تک راویانش، از صمیم قلب به ضرورت استمرار حیاتش ایمان دارند و برخی از آن‌ها، برای این باورشان دست به قتل‌های متعدد، آدم‌ربایی، شکنجه و... هم زده و بی‌پروا و بدون خجالت، آن‌ها را در همین کتاب بازگو هم کرده‌اند. ولی با تمام این‌ها، آنچه در کتاب آمده ضرورتا به نفع اسرائیل نیست؛ چراکه چهره رژیم صهیونیستی در این کتاب، بسیار مخوف، بی‌رحم و سفاک معرفی شده است؛ اما از آنجا که اهداف بلندتری در پشت آن قرار دارد، اسرائیل این ریسک را پذیرفته است. شاید خود نویسنده نظری جز این داشته و گمان می‌کرده با این کار، مسیر «اصلاح» دستگاه‌های اطلاعاتی‌شان را نمایان می‌کند، ولی نمی‌دانسته که اقدام او، چطور از وحشی‌گری و «خونسردی در جنایت» و «بی‌پروایی در آدم‌کشی» صهیونیست‌ها (در طول تاریخشان) پرده برداشته و چقدر هم این پرده‌برداری را به‌صورت ناخواسته، متقن و مستدل انجام داده است!

در حقیقت این کتاب، نسخه مکتوب کلیپ‌های داعش است. هدف داعش از پخش ویدئوهای زنده سوزاندن انسان‌ها و سر بریدن مخالفان خود، ایجاد رعب و وحشت در قلب دشمن بود. از خواندن کتاب رونین برگمن نیز همین حس به خواننده دست می‌دهد که اسرائیل نسخه یهودی داعش است. وقتی خواننده داستان‌های مستند از کشتارهای مهیب در جغرافیای فلسطین و ترورهای پیچیده سیاست‌مداران، دانشمندان هسته‌ای، نویسندگان و نخبگان کشورهای جهان توسط اسرائیل را می‌خواند، ناگهان دچار وحشت و توهم می‌شود که پس من چرا هنوز به‌عنوان یک غیر یهودی زنده‌ام و توسط جوخه‌های مرگ اسرائیل کشته نشده‌ام؟

وقتی خواننده به نیمه‌های جلد دوم کتاب «تو زودتر بکُش» می‌رسد، دیگر عملکرد داعش در ذهنش کم‌رنگ می‌شود و جای آن را دستگاه قتل و کشتار اسرائیل می‌گیرد. سپس در ذهن خواننده، این تئوری شکل می‌گیرد که هدف صهیونیسم بین‌المللی نه تشکیل دولت یهود در سرزمین موعود، بلکه حذف فیزیکی هر جنبنده‌ای مخالف نظریه «از نیل تا فرات» است. وقتی محتوای کتاب، روان خواننده را در برابر قدرت اسرائیل تخدیر کرد، مرحله نهایی فرا می‌رسد که عبارت است از پدیده روانی «سندرم استکهلم». سندرم یا نشانگان استکهلم، پدیده‌ای روانی است که در آن گروگان نسبت به گروگان‌گیر حس همدلی، همدردی و وفاداری پیدا می‌کند. در مواقعی این حس وفاداری تا جایی پیش می‌رود که خودش را در اختیار کسی که جان، مال و آزادی‌اش را تهدید کرده است، تسلیم می‌کند.

کتاب برگمن، بخش کوچکی از یک برنامه بزرگ اسرائیلی است که این رژیم در چارچوب آن می‌کوشد، دولت‌ها و ملت‌ها را به وحشت بیندازد و شکست دهد، همان نسخه‌ای که داعش علیه مخالفان خود در چارچوب ایجاد رعب و وحشت روی دست گرفت؛ اما چون حامیانی در لباس حقوق بشر و دموکراسی نداشت، موفق نشد.
به نظر می‌رسد که دولت‌ها و ملت‌های عربی و یا بخش بیشتری از مسلمان‌ها اکنون در برابر اسرائیل به پدیده سندرم استکهلم دچار شده باشند. رژیم صهیونیستی اکنون چنان وحشتی در بین کشورها و ملت‌های عربی و حتی سایر ملت‌ها و کشورها ایجاد کرده است که دولت‌های آن‌ها به‌عنوان گروگان، نسبت به گروگان‌گیر خود حس پیدا کرده‌اند.

ترجمه روان و بیان دقیق و بدون سانسور محتوای اصلی کتاب، داستان‌وار بودن کتاب از زبان خود جاسوسان اسرائیلی و داشتن سیر تاریخی و سلسله‌وار از تشکیل و هسته‌های اولیه سازمان جاسوسی اسرائیل از ویژگی‌های دیگر این اثر سه جلدی است.
در واقع این اثر برای هر شخصی که راجع به تاریخ معاصر منطقه کار می‌کند، می‌تواند مفید باشد. چه افرادی که به‌صورت کلی می‌خواهند با موضوعات اطلاعاتی و امنیتی آشنایی پیدا کنند و چه افرادی که به‌صورت تخصصی در این حوزه کار می‌کنند و از وقایع اطلاع دارند، با خواندن این کتاب اطلاعات دقیق‌تری به دست می‌آورند؛ چراکه این کتاب، روایت امنیتی از تاریخ منطقه است و نوعی آشنایی با روایت دشمن از تاریخ منطقه را شامل می‌شود.

این اثر که جزو کتاب‌های اطلاعاتی و امنیتی محسوب می‌شود، در قالب سه جلد توسط نشر شهید کاظمی روانه بازار چاپ شده است.

منبع: روزنامه صبح نو