*ناتا را طوری دیگر باید خواند*

صادقانه میگم که ناتا را زندگی کردم. بیش از یکماه طول کشید تا فقط هشتاد درصد کتاب را مطالعه تمام کنم چون دوست نداشتم از این زندگی شیرین جدا شوم. چه کسی حاضر است همنشینی با بزرگان را رها کند و برگردد به دنیایی که از آن بزرگان فقط در کتاب ها شنیده است؟ اما وقتی به اواخر کتاب نزدیک شدم دوست داشتم هرچه زودتر بازگردم به دنیای خودم. من طاقت دیدن اشک دختر نور را نداشته و ندارم و نخواهمم داشت...
*
روزی که این کتاب رو اینترنتی سفارش دادم هیچوقت از یادم نمیره. با هزار شوق که قراره کتابی به دستم برسه که منو از خود بی خود کنه، اون رو سفارش دادم. اما خب پیک لطف کردند و کتاب رو به دستم اصلا نرسوندن. همین شد که رفتم و از خود ناشر کتاب رو خریدم. بلافاصله که نه، چندروز بعدش موفق شدم تا اولین صفحه کتاب رو ورق بزنم و کمی دنیایش را نگاه کنم. یکهو، ناتا خانم دستم رو گرفت و کشیدم داخل دنیایی که هرچند ازش خیلی شنیده بودم، اما برام عجیب و غریب بود. کنار ناتا خانم با برادر کوچکش بازی میکردم که یکدفعه شنیدم قراره پدر ناتا برای فقر زیادشون دخترشونو بفروشن. منم مثل ناتا ناراحت شدم. حالم از این جهالتشون بهم خورد. آخه کی دخترشو میفروشه؟ همین شد که دست در دست ناتا، سوار کشتی‌ای شدیم که ده‌ها برده را با خودش به جایی دورتر از آفریقا میبرد. خیلی زود از کشتی پیاده شدیم و پا در خاک حجاز گذاشتیم. ابوعمر که ناتا را خریده بود، خیلی اذیتش میکرد. من واقعا از دیدن آزار و اذیت بردگان زجر میکشیدم. همراه ناتا و با ابوعمر که وارد مکه شدیم، فهمیدم این چیزها در عربستان عادیه! بزرگ‌سالاری و ارباب‌سالاری و بی ارزش بودن جان برده‌ها، جزئی از جهالت مردمشون بود. جلوی چشم خودم و ناتا، دوست عزیزمون که آن هم برده بود زیر شکنجه های اربابش خیلی راحت جان داد و ما فقط سکوت کرده بودیم چون مجبور بودیم؛ اگه صدامون درمیومد، تیکه بزرگ گوشمون بود. نه دیگه ناتا ناتای قبلی بود و نه من دیگه من قبلی! جهل مردم عربستان از پادرمان آورده بود. شبی که آن مرد مهربان آمد را نه من فراموش میکنم، نه ناتا، نه هیچ یک از همراهانمان. جنسش با جنس دیگر مردم عرب فرق داشت! مهربانتر از همه بود و خوش‌رو تر از همه. به ما بردگان جز نان خشک هیچ نمیدادند، اما آن مرد مهربان لذیدترین غذاها را برایمان آورد. بعدها فهمیدم نامش حمزه هست. با سفارش جناب حمزه، ابوعمر ناتا را به جناب سعد فروخت. خیلی زود با غلامان جناب سعد، به یثرب آمدیم و پا در خانه سعد گذاشتیم. خولیه، دختر سعد، اولش حسابی کفرمان را درآورد. یه دنده بود و لجباز و خیره‌سر. از تنبلیش که نگم براتون. وقتی که ناتا شد کنیز آن خانه، ناتا را هم اذیت میکرد. ناتای طفلک آنقدر در آن خانه کار کرد و کار کرد، تا دیگر کار شده بود مایه حیاتش. سن و سالی هم نداشت دخترک بیچاره. خبر آمدن پیامبری جدید خیلی زود به گوشمان رسید. نامش محمد بود، فرزند عبدالمطلب؛ میگفتند امین قریش هست و از بزرگ زادگان آن! محمد شده بود پیام آور لطف و مهربانی و برابری و عدل! مردم یثرب عاشق خلق و خویش شده بودند. خیلی زود جناب سعد با همراهی چندتن از بزرگان دیگر، او به یثرب دعوت کردند. جناب محمد امین که از ظلم مکیان ناچار شده بود، به یثرب آمد. هنوز یادم نمیرود روزی را که حضرت به یثرب آمد و همراه با ناتا و خولیه به استقبالشان رفتیم! دختر نور و امام عدالت هم کنارشان بودند. آن شب، در خانه جناب سعد اما ماجراهایی بود. اشک در چشمانم جمع شد وقتی تمام اهالی خانه او، اشهد گفتند و مسلمان شدند. در تمام مدت سفرمان ندیده بودم مردی، دختر و همسرش را در آغوش بگیرد یا برادری خواهرش را. اما آن شب به چشم خویش دیدم که چطور سعد و پسرانش خولیه را در آغوش کشیدند و بوسیدند. حتی بانوی خانه و خولیه، ناتا و دیگر کنیزان را در آغوش گرفتند. برابری برده و آزاد و رعیت و ارباب از اصول آیین محمد بود. رفتار اهالی خانه که هیچ، کل مردم یثرب با مسلمان شدن عوض شده بود. دیگر تندخو نبودند و مهربان شده بودند. طول کشید، اما محمد امین خوب از پس رسالتش برآمد و مردم را آگاه کرد که انسانند و خلق نشدند برای جهل و ظلم و بی عدالتی! بزودی اکثر اعراب مسلمان شدند و از جهلشان خارج. دیگر حتی دخترانشان را هم زنده به گور نمیکردند و به راحتی خون نمیریختند. محمد خودش معجزه رسالتش بود. نگاهش که میکردی مسلمان میشدی. آن روزها بهترین روزهای زندگی من و ناتا بود.
ناتا خیلی زود ازدواج کرد و من خوشحال بودم از اینکه زندگیش سر و سامان گرفته. در همسایگی دختر نور و امام عدالت ساکن شدیم. روزهای خوشی بود؛ مردم مهربان شده بودند و درکنارشان شاد و خوشحال زندگی میکردم. اما یکدفعه ورق برگشت! شهر بوی عطر اهریمن را به خودش گرفت. آسمان قرمز شده بود و از هرجای شهر گویا صدای آه و ناله بلند میشد. محمد امین جلوی خانه امام عدالت و دختر نور می‌ایستادند و میگفتند: بعد از من مراقب اهل بیتم باشید. اما هیچکس نمیشنید؛ میترسیدم. ناتا هم میترسید. خیلی زود، محمد امین از دنیا رفت و ما را تنها گذاشت. تازه آن روزها بود که فهمیدیم چرا شهر انقدر ترسناک شده است؛ اهریمن و شیاطین جمع شده بودند و برنامه هایی چیدن. آنها خلافتی که حق امام عدالت بود را خیلی زود غصب کردند. خلافت که از امام عدالت گرفته شد، مردم را ترساندن. گفتند یا با ما باشید، یا در گور باشید. بعضی ها را هم خریدند. طوری که هیچکس دیگر یار امام عدالت نبود. جز چند نفر که سرورشان یک نفر بود: دختر نور!
اهریمن تمام تلاشش را کرد و کرد، تا آنکه در شبی که همه در غفلت خفته بودند، حریم دختر نور را آتش زدند. کتکش زدند و فرشته داخل شکمش را هم از او گرفتند. اصل مطلب را بگویم: دختر نور را کشتند و امام عدالت را تنها تر گذاشتند. از دید اهریمن امام عدالت نباید خلیفه میشد. اهریمن است دیگر، دلش بدی میخواهد. دلش ظلم میخواهد. دلش پلیدی و جهالت میخواهد. آخ از جهالت! محمد امین و دختر نور که پر کشیدند و امام عدالت تنها ماند، امور اسلام و مسلمانان افتاد دست اهریمن و آنان اسلام را آنطور که خودشان میخواستند به مردم غالب کردند. آن روزها شهر بوی خیانت میداد، و دیگر آن شهر سابق نبود و شده بود عین روزهای جهالت مردمش قبل از مسلمان شدن! و وای از مردمش. آنا دیگر آن مردم نبودند. ناتا ولی وفادار مانده بود و به بانویی که نورش زندگی او را نورانی کرده بود. او از داغ دختر نور مریض شده بود. آخرین بار، در شبی وحشتناک ناتا را دیدم. شبی که امام عدالت با شمشیری برهنه در میانه بقیع میچرخید و هشدار میداد به گرگ هایی که آمده بودند برای لاپوشانی و نابود کردن آخرین سند از ظلمشان. آن شب ناتا بیمار تر از هر شب بود و صدای مولاعلی در گوشمان میپیچید که خطاب به گرگ ها هشدار میداد؛ شنیده بودیم باید قبر دختر نور مخفی بماند که تا دنیا دنیاست همه بفهمنند چیزهایی را که گرگ ها و اهریمن نمیخواستند آنها بفهمند. ناتا هم رفت. از داغ دخترنور نتوانست دوام بیاورد و رفت به نزد دختر نور. مرا تنها گذاشت! دیگر نمیتوانستم آن شرایط را دوام بیاورم. ناتا خود مرا به این دنیا آورده بود اما برای وفایش به دختر نور، به من بی وفایی کرد و در میان این همه گرگ تنهایم گذاشت. به یکواره آخرین صفحه کتاب به جلد پشتش ورق خورد و جدا شدم از آن روزگار وحشتناک. چه روزهای تلخی بود. چه روزهای وحشتناکی بود... کتاب را که بستم و اطرافم را که نگاه کردم، فهمیدم چرا انقدر فرقه در اسلام بوجود آمده و چرا اسلام انقدر بد نشان داده شده. من میدانم، میدانم و مطمئنم که بقول دختر نور اگر خلافت به امام عدالت میرسید دنیا گل و گلستان میشد و تا آخر دنیا، کسی دیگر رنگ بی عدالتی و جهل و ظلم نمیدید. اما اهریمن نگذاشت. شیاطین نگذاشتند. خلافت را گرفتند و همه چیز را به نفع خودشان بازگرداند.
*
ناتا، حاوی حقایقی هست که در دین اسلام ممنوعه هست و جز شیعیان و اندکی دیگر از مردم، کمترکسی از آنان باخبر است. اوایل و اواسط و اواخر کتاب، خط داستانیی را در پیش میگیرند که هرچند طولانیست اما نمیگذارد کتاب را زمین بگذارید. برکت ها و نعمت های اسلام راستین را که میخوانی وجودت مملو میشود از عشق محمد امین! اما وای از اواخر کتاب. وقتی که میفهمی تمام تلاش محمد امین و امام عدالت، به یکواره با جهل مردم رنگ باخت و فرقه ای وارد اسلام شد که جز یک نفر هیچکس نمیتواند خاموشش کند. آن یک نفر هم گفته روزی بازمیگردد؛ و من مینویسم که «شب تار سحر میگردد، منتقم خون زهرا روزی برمیگردد»...

*ناتا را طوری دیگر باید خواند*
محمدتقی ریاحی
۱۴ بهمن ۱۴٠۲